www.bohaterowieprzepustki.fora.pl

Adrian

Fragment z 5 ebooka

Tomasz (Tychon)

– To strzelamy czy nie? – niemal krzyknąłem na Karolinę bo już miałem dość jej śmiechów i pogawędek z Olusiem.

Znów instruowałem Karolinę, jak ma trzymać nogi, jak ręce, gdzie patrzeć.

– Daj spokój to nie karabin maszynowy, nie musi się tak zapierać, nie odrzuci jej aż tak – znów wtrącił si Aleks w chwili, gdy ja starałem się być profesjonalny.

– Idź może do tej małolaty na górę co? – rzuciłem niesympatycznie.

– Wolę się na was pogapić.

– Niech zostanie, on wie lepiej – znów Karolina jego broniła.

– A skąd ty to wiesz, że on wie lepiej?

– Bo jest starszy i mi tak intuicja mówi, a mylę się?

– Już wiem, na seryjnego wyglądam – zażartował Aleks i przechylił koniakówkę do dna, po czym popił tarczynkiem prosto z butelki.

– Nic się lepiej nie zna, na co dzień to on w ręce co najwyżej długopis trzyma i recepty wypisuje.

– Do seryjnego to jeszcze ... panu brakuje trochę. A ty mnie ucz, a nie się odgryzaj.

– To ja mam pomysł, pierwszy strzał oddasz ze mną bo jak tę jego naukę widzę, to… krew mnie zalewa. – Aleks mnie zmienił, stanął za Karoliną, trzymał w swoich dłoniach jej łokcie. – Nie uginaj – polecił. – Nóżki trochę szerzej, minimalnie – szeptał jej do ucha i butem rozstąpił jej nogi na taką odległość jaka jemu pasowała. Niemal miał swoje kolano przy jej… – Nie uginaj łokci, koncentruj się na głowie, nie na sercu. – Tym razem mówił o tarczy. – Nie uginaj powiedziałem! – niemal na nią warknął co mnie się kompletnie nie spodobało, ale widocznie poskutkowało bo już tego nie powtarzał.

Czekaliśmy w milczeniu, Karolina przeładowała i zapanowała głucha cisza.

– Na oklaski czekasz? – zapytałem niesympatycznie i wypiłem.

– Skupiam się – oznajmiła, no i oddała strzał, huk był, pudło było, a ja aż miałem wyśmiać tą naukę Aleksa.

– Zaprzyj się mocniej nogami, może jednak trochę szerzej – znów udzielał jej rad ten olbrzym i niemal ją macał. Kolano już miał w jej kroku, trzymał jej łokcie, niema obejmował. Swoją twarz miał tak blisko, że ocierali się polikami.

– Karolina strzelaj wreszcie i niech on już się od ciebie odklei! – krzyknąłem.

– A tobie co? Zazdrosny jesteś? – dopytywała i przeciągała to jak najdłużej się tylko dało. W końcu strzeliła i znów pudło.

– Nie martw się, on cię zdenerwował, spróbuj jeszcze raz. Tylko spokojniutko, poczeka to nic mu się nie stanie – szeptał do ucha Karoliny, a ja piłem już z braku innych opcji, bo tylko to pozwalało mi trzymać gębę na kłódkę. Miałem nadzieje, że jak zamilknę to szybciej pójdzie. – No młoda kopniaka na szczęście ci nie dam, bo nie wypada, no ale… – I tu jego duża dłoń skleiła się z pośladkami Karoliny. Aleks od niej odszedł na kilka kroków w tył. Stał padł, tarcze rozerwało na pół, nawet blisko środka.

OLI

O matko Aleks mnie zaczyna denerwować takimi zachowaniami jak gówniarz. Ale Tomek żeby był aż tak zazdrosny?

Jula · Dołączył: 14 Mar 2013 Posty: 50 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

A mi się tutaj Aleks właśnie podoba, w ogóle śmieszy mnie ten fragment:)

Magdalena

Własnie ja też mojego męża trochę nie poznaje - wczułam się w Amandę...

Jednak Aleks tu już wie, że Amanda go z tym Miłoszem takim... Albo wie, albo się domyśla. Po prostu on może przez taką zabawę chce zapomnieć na moment o tym. Jest samotny, może nagle zapragnął być przez to duszą towarzystwa.

Chociaż może być też tak, że Tomasz nad interpretuje, a Aleks po prostu Karolinę uczy strzelać.

A według was, co nim kierowało?

OLI

Byc może,że Tomek wyolbrzymia. Ale już bardziej to mi się wydaję,że chce sobie odbić po Amandy numerku

Magdalena

Oli no proszę cię, aż taki to chyba ten mąż mojej postaci nie jest Smile

OLI

Powiem Ci,że ja po tym Twoim mężu to nie wiem czego się spodziewać Smile