www.bohaterowieprzepustki.fora.pl

lila · Wysłany: Sob 23:54, 30 Mar 2013 Temat postu: Nie idź

Mówią, że należy dzieciom pozwalać rozwijać się i realizować w ich pasji, że nie należy ich ograniczać i na siłę zmieniać ich upodobań. A co jeśli dziewczynka chce być górniczką, albo spawaczką? A chłopiec tancerzem albo modelem? Czy na takie coś również należy pozwolić?

Trzyletni chłopczyk o brązowych włosach i oczach tak ciemnych, że niemal czarnych wciągał na stopę czerwony trampek sięgający za kostkę. Chwilę wcześniej malec wyrzucił z komody wszystkie ubrania, chciał je widzieć, a gdy były pozamykane w szufladach nie było to możliwe. Ubrał się w jeansowe spodnie, luźną koszulkę i full cap, całości dopełnił za dużymi trampkami. Stanął przed lustrem i przekrzywił głowę a potem uśmiechnął się zadowolony z efektu. Piotruś znał się na modzie i lubił się przebierać, podpatrywał mamine gazetki a potem starał się odwzorowywać to, co widział. Często jednak sam wymyślał różne kombinacje wprawiając tym w zachwyt swoją matkę.

- Świetnie wyglądasz, Piotrze – powiedziała Julia wchodząc do pokoju syna – jak zawsze dobrze dobrałeś kolory, brawo, jestem z ciebie dumna!
Chłopiec uśmiechnął się do matki i z dziecięcą słodyczą zapytał:

-Dzie idziesz?

- Do pracy, na casting – rzuciła kobieta i przejrzała się w drzwiach szafy będących jednocześnie dużym lustrem.

- Nie idź – poprosił chłopiec

- Piotrek, nie bądź dziecinny, ktoś musi pracować, a tata siedzi w domu – zdenerwowała się Julia i nie zważając na łzy, które pojawiły się w oczach malca udała się ku drzwiom. Założyła czarne szpilki i zerknęła na syna, który patrzył na nią ze smutną i zrezygnowaną miną

- Przecież wrócę – rzekła nieco cieplej głaszcząc chłopca po włosach

- Darek? – zawołała Julia, a mężczyzna wyłonił się z kuchni z dłońmi umazanymi w jakiejś przyprawie – Darek bo on płacze.

- Dziwisz się? Całymi dniami nie ma cię w domu, tęskni – wytłumaczył zachowanie syna

- Weź go, muszę wyjść – zażądała jakby nie słysząc wcześniejszych słów męża

- Umyję ręce i się nim zajmę, pięć minut cię nie zbawi.

Julia stała przy drzwiach a mały Piotruś kurczowo przytulał się do jej nogi, kobieta sztywno, jakoś tak nienaturalnie głaskała dziecko po głowie nerwowo spoglądając w stronę kuchni. Zastanawiała się, czego to dziecko może chcieć, miał przecież wszystko, piękne meble, drogie zabawki, markowe ubrania… Czego chciał więcej? Miał to, o czym inni mogli tylko marzyć.
Darek wrócił po chwili i przykucnął przy chłopcu.

- Chodź, synek, musimy posprzątać ten bałagan u was w pokoju, Madzia zaraz się obudzi – rzekł łagodnie. Dziecko popatrzyło na niego oczami identycznymi jak jego własne i zarzuciło drobne rączki na szyję. Mężczyzna wziął chłopca na ręce i wstał – pomachaj mamusi bo się śpieszy – maluch zrobił to, o co prosił ojciec i przytulił się do niego bez słowa. Kobieta zaś machnęła ręką i obróciła się na pięcie, a potem wyszła z domu zamykając za sobą drzwi.

- Pomożesz mi rozbić kotlety? – zapytał Darek syna a ten znów wlepił w niego swoje oczy, a na jego mokrej od łez twarzy pojawił się nieśmiały uśmiech

- Tak – odparł chłopiec

OLI

jeju,a ona to nawet dla dzieci taka zimna musi być?

Magdalena

Musi bo to Julia,ale Natalii nic nie przebije i Seby Smile

lila · Dołączył: 14 Mar 2013 Posty: 9 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Musi, ale będzie miała przebłyski, że fajnie, że oni są, takie w których będzie widać, ze ich kocha.

Adrian

A mnie się wydaje, że ich nie kocha jak powinna. Jasne to jej dzieci - z racji tego coś tam czuje, ale tak naprawdę to były zawsze taką karta przetargową, formą zapłaty, niczym więcej Sad